VIOLA-LA-LA-LA

Is de lente eenmaal begonnen, dan zijn het die kleine wilde  viooltjes die kleurig gaan bloeien.

Uitgezaaide jonge plantjes laten  zich door een beetje nachtvorst niet klein krijgen, maar komen pas echt tot bloei als de zon wat krachtiger wordt.

Is het je wel eens opgevallen dat geen viooltje hetzelfde is? Het zal beslist de lente zijn en het verlangen naar de zomer dat juist die viooltjes mij zo kunnen vertederen. Maar kijk ze nou eens goed aan en zeg dan zelf..........Het zijn toch gewoon allemaal kleine gezichtjes?

De ene keer lijken ze iets maagdelijks, bijna verlegens te hebben om me een andere keer als ridders aan te kijken.

Het viooltje (Viola) is een geslacht uit de viooltjesfamilie. Er schijnen wel 400 soorten te zijn die allemaal in gematigde streken groeien. Eenmaal uitgebloeid gaan de bloemetjes hangen en vormt zich daar een zaaddoos. Doordat de rijpe zaaddoos zich weer opricht en onder spanning staat, springt 'ie open en verspreiden de zaadjes zich. Ik pluk zoveel mogelijk de dode bloemetjes eruit (schijnt goed te zijn voor de bloei), maar zorg ook dat zich zaaddoosjes vormen. Die help ik dan een handje door ze overal te verspreiden, want van viooltjes.....kun je nooit genoeg hebben.

Nu is het wel zo dat wilde viooltjes zich gemakkelijk vermeerderen, maar dat gebeurt niet bij gekweekte soorten (zegt Wikipedia, maar hoe krijg je dan zoveel verschillende gekweekte soorten vraag ik mij af)

In de iconografie is het viooltje het symbool van nederigheid (is dat dat verlegen meisje?). Je ziet ze nogal eens afgebeeld bij Christus......

Het driekleurig viooltje daarentegen schijnt weer het symbool van de vrijdenkerij te zijn (dat is dan vast die ridder die ik soms ook zie)

Deze staan in haar tuin.

Viooltjes zijn pas echte viooltjes als ze ook zo heerlijk geuren. Ze worden veel gebruikt in parfums en je kunt ze ook eten. Een mooie lentesalade met zo hier en daar een viooltje........prachtig!

Het driekleurig viooltje werkt ontstekingsremmend, helpt bij huiduitslag en werkt slijmoplossend.

En ook deze staat bij haar

 Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar als ik viooltjes ga kopen, kan ik nooit kiezen. Ik ben niet goed in het bedenken waar ze moeten komen, hoe ik de kleuren wil verdelen.....Ik loop van plantje naar plantje en eindig meestal met een wirwar aan kleuren. Ze kijken me gewoon allemaal aan.....neem mij, neem mij.......


 Omdat ik nogal van Goethe ben, wil ik jullie dit gedicht van een arm doch heldhaftig viooltje niet onthouden.
Dit viooltje had er wat voor gegeven een mooie grote stralende bloem te zijn zodat het herderinnetje hem aan haar boezem zou drukken...maar ja, nietig en klein vertrapt ze het viooltje en dat.....zelfs dat ........doet hem deugd. 'Als ik dan toch sterf, dan is het door haar voeten'.

Das Veilchen

Ein Veilchen auf der Wiese stand

Gebückt in sich und unbekannt;

Es war ein herzig's Veilchen.

Da kam eine junge Schäferin,

Mit leichtem Schritt und munterm Sinn,

Daher, daher,

Die Wiese her, und sang.

"Ach!" denkt das Veilchen, "wär' ich nur

Die schönste Blume der Natur,

Ach, nur ein kleines Weilchen,

Bis mich das Liebchen abgepflückt

Und an dem Busen matt gedrückt!

Ach nur, ach nur

Ein Viertelstündchen lang!"

Ach! aber ach! das Mädchen kam

Und nicht in acht das Veilchen nahm,

Ertrat das arme Veilchen.

Es sank und starb und freut' sich noch:

"Und sterb' ich denn, so sterb' ich doch

Durch sie, durch sie,

Zu ihren Füßen doch."

(J.W, Goethe)